şehrin mutena semtlerine nazaran, daha çok varoş muhitlerinde ışıkların evleri dışarıdan şıkır şıkır neşeli göstermesi oyununu, içeriden yalan eden, aydınlık verdiği düşünülen ampuldür. tavan isterse yaldızlı saten boyanmış olsun, yine de tavana bakınca hayattan bıkma ve kusma etkisi yaratır. genelde 1 metrekare olan tuvaletlere takılır ki oraya bile az gelir verdiği aydınlık. ama kazara evin odasındaki 100'lük ampul patlayıp, 100'lük yada 75'lik ampul de bulunmayacak kadar ters bir zaman ve ters bir yerdeysen, karanlıkta oturmak yeğdir. insanın içindeki, sürekli dışarıya çıkmaya çalışıp duran intihar eğilimini hızlandırır. ne zaman gözüm ilişse bakkalda falan, içimi pazar gecesi sıkıntısı kaplar. eski bir fobidir tabii ki, şu zamanlarda karşılaşılması zordur. bu yüzden belki de tespit ve tanım yersizdir... ampul, buluş yada akla gelen bir fikir üretildiğinde kafada yanan diye bilinir. ama bu parlak fikirleri ateşlemek için kafamızda yandığını düşündüğümüz kesinlikle kırklık değildir. evet, iyi ve faydalı bir tanımı yoktur... gereksizdir, bence artık üretilmemelidir. ama bir başlığı olmalıdır eskinin hatrına.
