iki çeşit saf vardır. biri arı, duru manasında bir saflığa sahiptir. iyiliklerin insanıdır, sevgi kelebeğidir, nurla yıkanmıştır, başında halesi eksiktir... kendisine yapılan kötülüklere bile bir anlam yüklemeye çalışır, başına gelen kötü olaylarda hayır arama eğilimindedir.
ikinci çeşit saf tehlikelidir. bildiğin salaktır bu, enayidir. insanların üzerinden prim yaptığı, para kazandığı, ezdiği çeşittir bu. yediği kazıklar bünyesinde deneyim denen bileşkeyi oluşturamamıştır, düdüklenmelere doymaz. yalnız onun da günü gelebilir bir gün, kafası atabilir, tak dediği nokta gelebilir, bardak taşabilir. o anda safımızın ani bir değişim geçirmesi kaçınılmazdır. **
