galatasaray'ın son dönemde izlediği, avrupada isim yapmış fakat ya geçirdiği uzun sakatlıklar nedeniyle (bkz: herry kewell) ya uzun zamandır formsuz olduğu için (bkz: milan baros) ya takımla uyum sorunu çeken (bkz: keita) ya da disiplinsizlik nedeniyle (bkz: lincoln) (bkz: joao alves de assis silva), ücretleri nispeten düşmüş yıldız oyuncuları transfer etme stratejisinin son ürünüdür.
Bu oyunculara birer birer bakıldığında kağıt üstünde müthiş bir güç görebilirsiniz. ama futbol her seferinde oyun kalitesinin bu bireysel yeteneklerle doğru orantılı olarak artmadığını bize göstermekte. Lakin galatasaray'ın türkiye'deki büyük rakipleri de genel olarak aynı taktikleri izlediklerinden yerel olarak bu yanlış stratejiler doğru değerlendirilememektedir. Ancak avrupa ya çıktıktan sonra gerçekler biraz anlaşılıyorken, galatasaray'ın avrupada oynayamayacak bir oyuncu transfer etmesi,fenerbahçe nin ise avrupa hedefini hiç ortaya koymaması büyük takımlarımızın harcadıkları bu paraları ve transfer stratejilerini, sadece türkiyede'ki bazı tekellerin ve patronların menfaatleri ve kişisel egoları üzerinden, it dalaşı halinde kısır döngü olarak sürdürdüğünü görebilirsiniz. ve sanırım hepimiz de buna razıyız, razı oldukça da bu böyle devam edecek.
