bu caddenin üzerinde kesişen yüksel caddesinde bankların bulunduğu kısımda bir tane fötr şapkalı pos bıyıklı amca heykeli vardır. ellerini arkasına atmış, geriye doğru hafif bir yaslanır şekilde gelip geçenleri süzer. nice sıra yalnız başıma akşamleyin bu amcanın yanından geçerken elimi yüzüne götürüp okşar gibi avucumun ayası ile yanağına bir iki kez vurmak istemişimdir ama insanlardan çekinirim vuramam ki. olası deli yaftasına maruz kalmak, ben ben olamam ki.korkarım narin bir yaratağı el sürmekten, bilmiyorum. onca kalabalığın içinde yalnız olduğumuzu anlattı bu adam insanın kendisine, bir tekine. nedense eskişehir adalardaki balıkçı amca heykelini anımsatır bana, belki de kardeşlerdir bilemem ki. yalan dünya.
