hafıza ekseninde, her küçük detayın dahi bir yeri var hayatlar üzerinde. ve insanlar, formatlanabilir bir bellek taşımadıklarından her bir izi son nefeslerine kadar taşıma potansiyeline sahipler genel yapı itibari ile...
unutmak mümkün birşeyi belki bir daha hatırlamamak üzere ancak kimin, ne zaman çıkagelip hatırlatacağı herdaim muallakta. hal böyle olunca bizim açımızdan birşeylerin yok olması da olanaksız kılınmış durumda sanki. kaybetmek, kaybolmak dahi mümkün ama bunun da adı tam anlamıyla "yok olmak" olmasa gerek. birşeyleri yok etmek için izlerinden, yaşanmışlıklarından, anılarından arınmalı insan, aksi takdirde nasıl yapılabilir ki?
derin bir uyku dahi değil oysa yok olmak, bu bile yetersiz görüyorum ki... öyle olmasa derin uykusundakileri her fırsatta dürter, yok olunamayacağı gerçeğini yüzümüze çarpar mıydık her sabah aynadaki kendimizin?
