minibüsçüler kendi içerisinde gruplara ayrılır. müsayit biyer algısı da bu gruplara göre değişiklik gösterir:
- asabi olanlar:(o kadar hızlı giderler ki yüzünüz gerilir, gözbebekleriniz büyür, üstünüze düşenler mi dersiniz, tutunucam diye bileğinizi burkmak mı dersiniz... Allah ne verdiyse...)istediğiniz yerde inersiniz. şaşmaz. ama tek ayak son basamaktayken hareket eder. ettiği anda da acele et biraz kardeşim diye hönkürür...
- sinileri alınmış olanlar :(bunlar telaşsız, in-bin mesafesini bile 2 asırda tamamlayan kişiliklerdir. dünya yansa bi ah demezler)genelde huşu içinde tüm algılar kapalı sürerler ve iniş talebinizi duymayacaklarından müsayit biyer diye biyer aslında hiç yoktur, olmamıştır. o an anlarsınız.
- kompleksli olanlar: (trafiğin en önünde ben olmalıyım, otobüsü geçmeli,makasa girmeli, gerekirse saltolu hareketler ile vapur yolcularını bile ben almalıyım mantığında olanlar.) onlar nerde isterse siz orda inmeye mahkumsunuz. o bilir neresi müsayit..
- ukala olanlar: 20-30 yas arası ayağında tiger, üzerinde aberkırombi ve ön panelde biyerde raybın gözlük bulundururlar. inenle binenle dalga gecerler. yaslı amcaların kabusudur. son ses muzık vardır. sizi asla duymazlar. dolayısıyla..................
