annesi rakel dink, acısı çok tazeyken, 2007 yılında, içimiz öfkeyle doluyken, abimiz aramızdan koparılıp alınmışken vakurdu, en ufak bir şey demedi. nasıl yaptı bunu? kimse inanamadı. ve 3 yıl dayandı bu insanlar. arat dink'in konuşmasını biraz önce dinledim. haksızlığa uğramış ve "hukuk" mefhumuna asla inanamayacağını bilen tüm insanların umutusz öfkesini taşıyordu.
o kadar yakın hissettim ki kendisine kendimi o an! ah sinirli ve üzgün çocuk... ne kadar haklısın bir bilsen.
