black metal yapan bazı grupların şeytan ve satanizmden beslendiği, etkilendiği bir gerçektir. bunu genellikle reklam için, daha marjinal olabilmek adına yaptıklarını da es geçmemek gerekir. nihayetinde artık büyük bir pazara dönüşmüştür black metal. ilk çıktığında ve olgunlaştığındaki samimiyet, heyecan, sanatsal kaygı yerini ''daha fazla nasıl satarız, daha fazla nasıl toplumdan kendimizi soğutabiliriz?'e bırakmıştır. metal müzik başlı başına bir isyan müziğidir. black metal'in metal müzikler içerisindeki yeri ise hep en uç olmuştur. ilk ortaya çıktığında da, olgunlaşırken de böyleydi. norveçli black metalciler bu müziği en iyi icra edenlerdir fakat bu müziğin samimiyetini, ruhunu kaybettiren de onlardır aynı zamanda. bilinenin aksine derin felsefik düşünceler taşımaz black metal. fantastik ögelerle kurulu küçük hikayecikler anlatır. mitlerden de beslendiği olur. tarihten de beslendiği olur. şeytanı da burada mitolojik, hatta fantastik bir öge olarak düşünmek gerekir. medyatik olma, çok satma çabasında olan black metal gruplarını ayrı bir kefeye koyarsak, black metal'in satanizmle olan alakası sade ve sadece şeytanın fantastik bir figür olması, kendisine, oluşturulan küçük öykücüklerde yer verilip zihinlerde canlandırılmasıdır. ayrıca;
'black metal, gri çamurlu diğer sanatlar arasında bir elmastı. fakat, birçok insanın kirli elleri o'na dokundu. bu yüzden uzun yıllar önce parlaklığını yitirdi.' kanwulf
