aşk'tan bir şeyin eksilmediğini bile bile..
tepine tepine haykırsam da "yoksun sen yoksun aslında!" aşk nanik yapar bana,
ağlayıp inselem de "bak son bir şans sana inanmam için, hadi.." aşk güler geçer bana,
yerinden bir milim oynamaz, dilencilikten haz duymaz, lafla yürümeyen peynir gemisinin miçosu iyi tanır onu.
aşk'ta inanç neyse inançsızlık da o'dur. eğer aşk bir kurtarıcı, sarıp sarmalayıcı, yardımcı ise bu ancak o'na inanlar içindir. yoksa inançsızları daha da inançsız hale getirir. aşk'a gevşek bağlarla bağlıysa insan, aşk'ın onu kendisine bağlama gayretini göstermesini beklemek aptallık. kısacası aşk, nerede kendisine tam hakkı verilmezse orada tehlikeli.
