sarı-lacivertli formayı giydiği dönemde sahada her zaman yüreğiyle oynayan baba futbolcu. ayrılış şekli hiç hoş olmasa da fenerbahçelilerin hala sevdiği bir futbolcu olarak kalacak appiah. psv'ye kırmızı kramponuyla attığı şık gol ve 4-0'lık derbide galatasaray'a sert bi vuruşla sağ köşeye çaktığı gol hala dün gibi aklımdadır.
bugün ankaragücünün ya da herhangi bir rakibin formasını giyerse de her zaman saygı duyulan bir futbolcu olur - olmalı. en azından appiah 35'inden sonra türkiye'ye gelip ''fenerbahçe'de çok mutluyum, fenerbahçe şöyle büyük kulüp, böyle büyük kulüp'' diyip ayrıldıktan sonra ''fenerbaçe şöyle kötü, fenerbahçe böyle kötü, fenerbahçe pis, fenerbahçe tü-kaka'' diyip ikiyüzlülük / nankörlük (artık ne derseniz deyin) yapmadı formasını giydiği kulübe. ayrıldıktan sonra en kötü beyanatı direkt yönetime olmuştur ki bu yönetim zaten elindeki ne değerli oyuncuları-hocalar'ı elinden çıkarıp, taraftarı kezman'lardan, güiza'lardan , carlos'lardan, josico'lardan vs.. bi dolu yalan topçudan medet umar hale getirdi..
