Gündüzlerimi gecelere vermeyi istemezdim ben
Henüz ışığı görmemişken,
karanlığa mecbur olmayı..
Zor güzeldir derdim ama,
istemezdim böylesine imkansızı yaşamayı..
Seni seyrederken gözlerimi unutmayı..
Karanlığa dalmadan önce umutsuz hayaller kurmayı istemezdim ben
Bilinci bilinçsizliğe katıp kabuslarda boğulmayı..
Her gözlerimi kapatışımda,
istemezdim soğuk yokluğuna sarılmayı..
Bi tarafım kalabalıklarlayken,
kendimi ıssızlara atmayı..
Sana baktığım gibi, bi başkasına bakabildiğini bilmeyi istemezdim ben
Tekliğinde olmadığım birine istemezdim ben aşık olmayı
Gözlerinde bir an olabilmek için
kendimi umulmadık yerlere taşımayı..
Hayatımı uçurumun kenarındaki kırık umutlara bağlamayı istemezdim ben
‘’Ya tamamen giderse’’ korkusuyla ölümümü yaşamayı..
Hayallerimi görünmezliklere bağlamayı istemezdim ben,
ve onlarsız var olmayı..
Siyaha vurgun olduğumda, gördüğüm bütün beyazları karartmayı…
Yanında nefes almanın ne olduğunu bilebilseydim, buna senden uzakta katlanmak istemezdim ben
Senin olamayacağını anladığımda, yutkunup susmaya mahkum kalmayı..
Varlığın bi başkasına aitken istemezdim ben içindeki boşluğa hapsolmayı
Ama sırf sana ait olduğu için boşluğuna razı olmayı..
