bazilari icin hayaldir, utopyada yasanabilecek ama mukemmel olur heralde diye dusunulen ukte... eger baba denilen insan cocuguna sadece maddi destek sagliyorsa bir kere basini oksamamissa cani sikkin oldugunda genc cocuguna "gel mahallede bir turlayalim dertleselim" bile dememisse oturup raki icmek denen seyin nasil birsey oldugunu bile dusunemez insan. buradaki baba aslinda kotu degildir, bir fiske vurmamistir, bagirmamistir, kizmamistir, cocugunun her ihtiyacini sagliyordur, saygi duyulur, sevilmez, ama eger bir kisi babasina "baba" derken karsidan "efendim yavrum", "efendim canim", "efendim aslan oglum" cevabinin gelmeyecegini biliyorsa o "baba" kelimesini mumkun oldugunca kullanmamaya calisir. diger insanlar babasinin evde yaptigi komikliklerden, babasiyla oturup raki ictiginden, babasiyla kanka gibi gezip tozdugunu anlatirken o insan oturup aglar, digerleri "ne oldu, hayirdir agliyorsun..." dediginde gozume toz kacti diye yalan atar...
