eğer onu hatırladıkça başı göğe ermişcesine ya da asansör boşluğuna düşmüşcesine ürperiyorsa yüreğiniz,
mütemadi bir sarhoşluk içinde her çalan telefona o diye atlıyorsanız,
o her durduğunuz yerde duruyor her baktığınız yerden size bakıyor siz keyiflendikçe gülüp hüzünlendikçe ağlıyorsa,
bir anlık ayrılık bir ömür gibi geliyor ve o gider gitmez birşey saç diplerinizden çekiştirip beyninizi acıtıyorsa işte bu ''özlem''dir. güzeldir özlemek. hele ki özleyeni özlemek...
