psikoloji, yurtdisinda, sigorta sirketlerinin terapi seans ucretlerini odemesi gibi kanunlarla sistematize edilirken, ulkemizde hala yasasi cikartilmayan bir bilim dalidir. psikologlarin bir odasi yoktur. sadece turk psikologlar dernegi bulunmaktadir. ki hangi amaclarla kosturduklariini pek anlayabilmis degilim. klinik psikolog deyince, hastane, muaynehane, klinikte calisan psikologlar akla gelmektedir. zor bir istir. 4 yillik lisans egitiminiz ardindan, 2 yillik yuksek lisans yapmaniz gerekir ki buraya kadar hersey normaldir. mesele buradan sonra baslar. ulkemizde lisans egitimlerinin yeterince yapilandirilmamais olmasi ve egitimin kalitesinin yeterli olmamasi sebebiyle lisans egitimi sonrasi pek cok egitim almak zorundadir psikologlar. bilmem ne terapisi egitimi, supervizyonu, test egitimleri vs vs. egitim almakda mesele degildir ona da peki der psikolog. lakin bu egitimler oldukca pahalidir. ilk 10 yilinizda mesleginizde elde ettiginiz geliri harcarsiniz. sonrasinda saglam bir adam olabilmisseniz veya saglam bir kapi bulmussaniz dayanacak alir yurursunuz. bu egitimlerle kendinizi donattiginizda her kapi onunuzde acilir sanmayin, siz psikologsunuzdur, fen-edebiyat fakultesi cikislisinizdir. ilac yazamazsiniz ve ilac yazabilen psikiyatrlar vardir. onlarin yanindaki bir eleman konumundasinizdir. onun denetimi buyrulur size. psikiyatrlar ilac yazarak hastayi gonderirken siz binbir takla seans yaparsiniz. ama deger gormezsiniz. genellikle capkin olan bu psikiyatrlar isinizi oldukca zorlastirirlar. isteklere cevap verirseniz, isler daha kolay yuruyebilir ama yok terslerseniz isler zorlasir. bazilarinin kisa yoldan gittigi yere siz ya hic gidemezsiniz veya uzun yolda, gecikmeli gidersiniz. velhasil psikolog olmakda, klinikte calismakda zordur efendim.
