mutlu musunuz insanlar? bir güzelliği öldürdük beraberce. bir umudu yok ettik. baş döndüren bir dumanı soluduk beraberce, tükettik onu, harcadık ve bitirdik. gizemli kadın her zaman bir gizemdi benim için. hiç tanımadım onu, bir gün tanıyacağımı düşündüm, şimdi hiç gelmeyeceğini anladığım o mesajlaşma anını bekledim haftalarca, aylarca... gizemli kadın bir umuttu. şekle girmeyi bekleyen bir rüya.
hırpaladık onu, umutlarımızı bir bir tüketen hayata karşı öfkemizi ondan çıkardık. uzak bir diyardaki pembe şatosundan giriyordu internete, biz fanilere ışık saçıyordu belki; ama biz kendi karanlığımızı ona götürdük. bir ütopyayı öldürdük, bir perinin kanatlarını parçaladık.
artık gitti gizemli kadın. artık o gökten düşmüş bir melek. son notasını çınlatmış bir şarkı. her nereye gitmişse, oraya hayat götürmesini diliyorum. hiç tanımadığım güzel insan, sana ilk ve son kez selamlar...
neyse bu da gitti, sözlükteki dişiler listesine bir çizik daha atıp önümüzdeki maçlara bakalım.
