hakkında onlarca başlık açılmasına sebep olan, ömrümüzü yiyen bitiren strese sokan, saçımıza ak düşüren, çocukluğumuzun, gençlik yıllarımızın püsküllü belası olan, derslerden ve alınan düşük notlardan daha önemli olan eti puf'un açılmama, açılırken yaşanan eziyet artık bir nebze de olsa hahifletilmiştir.
tırnak aralarımızda bırkatığı acıyı yaşamadık hiçbir aşk acısında.
az önce almış olduğum 8'li eti puf kutusundan her zamanki gibi iki adet alıp bir diğerini açmak için diğerinin sivri ucunu bir hışımla ziplemeye çalıştım. olacak şey değil. sivri uç yarım yay şeklinde esneme gösterdi. bir an vay be bu tetnik de tarihin tozlu raflarına kalktı dedim. hemen sözlüğü açıp değişik teknikler öğrenme sevdasına girişmek üzereyeken pek sevgili kızım yanıma gelip "babacığım işaretli yerinden neden açmıyorsun dedi".
bir an hayat filim şeridi gibi gözlerimin önünden geçti, çocukluğum ve eti puf ile yaşanan onca sancılı yıllar. sevdiğimiz bir ürünün bize açı çektirmesi ne kadar üzücü. bir kadını elde etmek için yaşanan, onca atılan taklanın vermiş olduğu eziyeti hissettim bir an damağımda.
sonra bu yaşıma kadar hiç uygulamadığım eti puf'u işaretli yerinde açma tekniğini uygulamaya çalıştım ve gözlerime inanamadım. açıldı. olacak şey değil. bu bir çağın kapanıp yeni bir çağın açılması kadar etkili bir olay. artık eti puf'u işaretli yerinden açabiliyor olmak ne kadar sevindirici bir olay olsa da bir o kadar da üzücüdür.
ben bu yaşıma kadar huysuz, eziyet verici, şıpsevdi bir eti puf sevdim. onunla yaşadım, yaşamayı öğrendim. sevdim beni ardından koşturma sebeplerini.
her defasında farklı fikirlerle geldim yanına farklı sevimli oyunlarla yaklaştım. bir şekilde elde ettim...
artık bunları yaşayamıyacak olmamdır onca üzüntüm.
artık eti puf'u işaretli yerinden açabiliyor olmak içimi acıtıyor be sözlük...
