insanda en mühim ve esaslı bir his, hiss-i havftır(korkudur)...
Cenâb-ı Hak havf(korku) damarını hıfz-ı hayat(hayatı korumak) için vermiş, hayatı tahrip için değil. Ve hayatı ağır ve müşkül ve elîm ve azap yapmak için vermemiştir. Havf iki, üç, dört ihtimalden bir olsa, hattâ beş altı ihtimalden bir olsa, ihtiyatkârâne bir havf meşru olabilir. Fakat yirmi, otuz, kırk ihtimalden bir ihtimalle havf etmek evhamdır(paranoyaklık, vesveve), hayatı azâba çevirir.
edit: eklemeler yapılmıştır. mektubat'tan alıntıdır
