öldükten sonra ölmemek, aynı zamanda ölmeden önce ölmek için yapılabilecek en güzel şeylerden biri.
yakınınızdaki herhangi bir hastanenin "organ bağışı" bölümüne gidip, ilgili formu doldurmanız ve kan örneği vermeniz yeterli. neticesinde size verilen organ bağış kartını kimlik gibi sürekli yanınızda taşıyorsunuz.
bu kararı verdikten sonra; organ bağışı gönüllüsünün ailesine ve eşine (en yakınlarına) haber vermesi gerekmekte. hatta daha da güzeli, bu durum paylaşıldığında ailenin "eğer bana birşey olursa sen de organlarımı bağışla tamam mı?" demesi.
dini olduğu iddiasındaki ıvır zıvıra da aldırmayın, bu süreçte dini gerekleri suratınıza çarpmaya çalışarak size; bedeninizin toprak altında çürümesini, ihtiyaç sahiplerine hayat vermesinden daha anlamlı/sevapmış gibi göstermeye çalışacak envai çeşit gerzekle karşılaşmanız muhtemel.
bir diğer hamasi iddia da; organ bağış kartı taşıyan kişiler ölümcül bir sağlık problemi yaşadıklarında, doktorların yardım etmedikleri ve dahi kişiyi ölüme terkettikleri yönünde. yahu böyle birşey mümkün olabilir mi? doktor, nakil bekleyen hastanın genel sağlık tablosunu korumakla yükümlüdür, organ bulmakla değil. benim hayatımın nakil bekleyen hastadan daha değersiz olduğunu düşünmesi mümkün mü? fazla doktor dizisi izletmemek lazım herhalde.
son iddia da; gayet organize durumda olan organ mafyasının doktorlarla işbirliği yaptığı yönünde: yani ölümcül bir durumda organ bağışçısı kurtarılmayacak, alınan organ sayesinde doktorumuzun cebine trilyonlar girecek. eh biliyoruz ki böyle bir tablonun yaşanması için organ bağışçısı olmaya gerek yok zaten. aksine bu ülkede organ mafyası da, organ bağışı yeterince gelişmediği için var. genel tabloya bakıldığında diğer ülkelerde de durum böyle.
cesedin kadavra olarak kullanılması hususu ise daha çok düşünmeyi gerektirebilir ki, özellikle ailelerin buna ciddi itirazları olacağını düşünüyorum. vücudunuzu kadavra olarak kullanılmak üzere bir tıp fakültesine bağışladığınızda, doğal olarak gömülmüyorsunuz. yalnız kadavra olarak kullanılabilecek beden bulmak son derece zor olduğu için (yani kimse bağışlamadığı için), daha ziyade durumun zorluğunu bilen tıp hocaları bedenlerini bağışlamakta. vücudunuz içi solüsyon dolu kadavra havuzlarında bekletiliyor ve yıllarca kullanılabiliyor. ancak, artık daha fazla faydalanılamaz hale geldiğinde gömülüyor. romantik bir bakış açısıyla diyebiliriz ki, doktor adayları mesleklerini sizin bedeninizi kesip biçerek öğreniyorlar, gayet hoş ve mantıklı.
son olarak; organ bağışı ancak özendirilebiliyor, buna ilişkin mesela ülke genelinde bir kampanya düzenlenmesi, bildiğim kadarıyla yasak.
