önce dünya küçülür,
sonra sen küçülmeye başlarsın,
minicik kalırsın tüm o kargaşanın içinde.
ne sesin çıkar,
ne de suretin belli olur.
kendini tanımaya başlarsın,
gözyaşlarının, kızgınlıklarının,
küskünlüklerinin karmaşasında
yitiriverirsin tüm inançlarını.
kimse bilmez yüreğinin tam orta yerindeki yangını.
kimse anlayamaz gözlerinin ardındaki dünyada yaşadıklarını
kimse, hiç kimse bilemez kalbideki yangında yitirdiklerini.
umutlarını, hatırlarını ve yaşamındaki tüm güzelliklerinin kül olup kanına karıştığını kimse bilemez.
kimse anlayamaz gözyaşlarını içine akıttığını.
günler bir kasırga misali geçerken,
takvim yaprakları bir bir eksilirken
aslında zamanın hiç değişmediğini senden başka hiç kimse anlayamaz.
biten bir aşktan sonra, aşkın değil kendisinin bittiğini görür insan.
biten kendisidir,
umutlarıdır,
özlemleridir,
gülüşleridir,
hüzünleridir,
heyecanıdır,
yaşama coşkusudur,
hayalleridir,
biten aslında insanın kendisidir.
biten bir aşktan sonra hayata yeniden başlamak : zordur...
