bi kaç arkadaşımla evde film izlerken geçen bir ruh çağırma sahnesinin tam ortasındayız koptum millet noldu diye bana bakıyor falan dedim yani bide inananları var bunun. bir arkadaşım dedi ben eski sevgilimin ruhunu çağırmıştım öldüğünün 1. senesinde ( zaten öleli 1bucuk yıl falan olmuştu ozaman) ee dedim geldi mi? (gülüyorum) dalga geçme lan geldi tabi dedi sonra diğerleride atladı ben inanıyorum diye bir ben inanmıyormuşum meğer. kız dedi işte ben biliyorum çağırmayı çağıralım. e tamam dedim ama aklımda plan var. şimdi nasılsa ruh falan gelmiycek ya diyorum ki ben oynatırım fincanı hepsi korkutan ölür. nerdeeee... kimi çağıralım bilmem ne dedim 1 - 1,5 sene önce bir arkadaşım vardı trafik kazasında ölmüştü onu çağıralım. inanmıyorum ya hesapta.
başladık işte harfler yuvarlak yazılmış ortada fincan var, ışıklar kapandı mumlar yuvarlak çember oluşturdu işte herkes kapattı gözlerini kız bişeyler söyledi anlamadım. sonra 2 kez daha söyledi şimdi herkes içinden büşra nın ruhuna sesleniyoruz biz sana inanıyoruz lütfen gel desin dedi. ulan o öyle dedi ya bende bi ürperti oldu neyse herkes içinden tekrar ediyo belli çünkü benim gözler açık millet transa geçmiş. sonra geldiysen dedi bana döndü ne istiyosan onu yapsın? dedi bende kendi bilir dedim. tam kız arkadaşım birşey diycekti fincan hareket etti. baktım bişey yazıyo.
m harfine gitti sonra u ya sonra n ye sonra c ye... allahım diyorum şaka mı? kimse bilmiyo? kız 1 yıl önce öldü bırak kızı tanımayı bu masada olan arkadaşlarım az önceye kadar büşranın adını bile bilmiyordu.
neyse fincan -muncuk- yazdı. çok sinir olurdum ama büşra bana hep böyle derdi. ben tabi ağzımı açamıyorum. hasiktirin lan dedim siz yapıyosunuz. kız arkadaşım dedi ruha saygın olsun! ben hala hadi lan falan yapıyorum. bişey sor ozaman sadece ikinizin bildiği bişey? çok mantıklı geldi yoksa kafayı yicem. tamam dedim
büşra dedim hani bizim evdeydik yanımızdaki evdede inşaat vardı. senle bişey yüzünden kavga etmiştik sende elinde benim bişeyimi tutuyodun camdan onu atmıştın. inşaata gitti diye korkmuştuk havada karanlıktı alamadık sana çok kızmıştım. neydi o?
-mektup- dedi
benim gözlerim doldu. sonra büşra dedim seni çok özledim. ne diyceğimi bilmiyorum çok kötü oldum şuan.
- o kitabı al odamda duruyor artık ona ihtiyacım yok. dedi.- bi an düşündüm hangi kitap diye sonra hatırladım kazadan 1 hafta önce bi kitap vermiştim ona. okuyamamış. ömrü yetmemiş işte. o güne kadar aklıma bile gelmemişti o kitap. dayanamadım kız arkadaşıma bağırdım yolla artık diye sonra bişeyler söyledi eğer yollarsak bizi rahat bırakıp bırakmayacağını sordu oda bırakırım demiş gitti.
başka kimsenin bilmesine ihtimal olmayan şeyler söyledi. ve cidden hissettim ruhunu yanımda. bilmiyorum o güne kadar deli gibi dalga geçiyodum ama başka açıklamasıda var mı ki? çağırdık ve geldi işte.
edit: keşke pişman olduğumu da söyleyebilseymişim.
