çocukluğun başlarında, bazen emzik kullandığım için; bizimkiler bıkmıştı. tabi bıkarlardı, eşek kadar çocuk olmak üzereydim, hak veriyorum onlara neyse...
bir ramazan akşamı, emziğime biber sürmeye karar vermişler. ben de saf gibi, yedim bunu sanki. ramazan koşturmacası içinde, uyumadan önce verdiler biberli emziği; ağzıma atmamla, bırakıp sokağa çıkmam ve sokağı ayağa kaldırmam aynı ana denk geldi.
-imdaaaat! adam öldürüyorlar yetişin. yok mu kurtaran?
