Güzel şey aslında benzetmek, benzetilmek. Konuşacak bir şeyi olmayan ama suskun kalmayı asosyallik olarak gören kişiler için muazzam bir enstrüman. Ben sıkıntılıyım bu konuda. Son 3 ay içersinde hem Peter crouch'a hem de jason statham'a benzetilmiş olmakla ilgisi olabilir. Aynalara küstüm; kıl oldum abi.
Bazı insanlarda bu benzetme olayı hastalık boyutunda olabiliyor. Üniversitedeki son kız arkadaşım da buna çok iyi bir örnek. Magazin gündemini sıkı şekilde takip eder, en güncel bilgileri de aktarmaktan çekinmezdi. Öyle kişilere benzetirdi ki beni, ilk paragraftaki örnekteki uçurum, onların yanında viyadük gibi kalır. Çok detaya girmek istemiyorum. Bir gün akşam yemeğinde elimle hapır hupur tavuk yerken 'aşkım, tavuk yiyişin aynı jesse james'deki brad pitt'e benziyor' dediğinde kayışı koparıp evden kovmuştum onu. Daha sonra pişman olsam da ne telefonlarıma cevap veriyordu ne de mesajlarıma. Elveda mesajı atmak istedim ona. Onun tarzıyla atarsam bir şansım olabilirdi:
'şimdi sen gittin ya, herkes sana benzeyecek'
Benzetmenin kralını yapmıştım. Ama o anda bir titreme geldi. Mesajın eksik olduğunu hissettim. Noktayı bir türlü koyamadım. Sonuna 'amına koyim' ekleme arzusundandı bu titreme. Kritik bir aşamadaydım. Bu mesajdan sonra ufak da olsa bana dönme ihtimali vardı. Ama bir tarafta da mesajın sonuna eklemekten kaynaklanacak rahatlama. Kararımı verdim:
'şimdi sen gittin ya, herkes sana benzeyecek amına koyim.'
Neden bu kadar rahatladığımı düşünürken, aklıma bu küfrü öğrenip ilk kez cümle içinde kullandığım mevzu geldi. Mecburi flashback.
...
7-8 yaşlarındayım. Bir yaz günü top oynamaya öğle arası vermişiz. Nasıl değerlendirelim derken çılgın bir fikir, bizi 4 kişi mezarlığa çitlembik toplamaya götürdü. Şarkılar söyleyerek, şakalaşarak topluyoruz ağaçtan. Fakat birden saldırıya uğruyoruz. 8-10 kişilik bir Çingene grubu; bizim yaşlarımızda çoğu, bir tek reisleri birkaç yaş büyük. yarı çıplak hepsi, ellerinde daha önce hiç görmediğimiz savaş aletleri. Sapan, tesisat borusu, mumçika filan. Bizse, hepimiz beyaz tenli, güneşten yüzümüz kızarık, bugs bunnyli tişörtler filan. Yerlilerin, topraklarını işgal eden soluk benizlileri, vatan topraklarından def etme öyküsü gibi destansı, epik bir durum.
Uzun menzilli silahlarıyla bizi etkisiz hale getirdikten sonra yanımıza, ganimetleri toplamaya geldiler. Bütün topladığımız çitlembikleri aldılar. Bir yandan reisleri sırayla vuruyordu bize. Sıra bana geldiğinde önce bir tokat attı. Sonra boynumdaki kolyeyi fark etti. 'onu alma' dedim. 'sus amına koyarım senin' dedi. Kopartıp aldı kolyeyi. Ve uzaklaştılar ordan.
Kolyeyi yılbaşı kurasında sınıf arkadaşım şişko arzu almıştı. Çok sevmiştim onu. Kolyeyi yani. Arzu'yu çok sevdiğim söylenemezdi. Yeni yılı kutlarken kimsenin onu dansa kaldırmadığını gördüğümde hislenip ben kaldırmıştım. iki dakika sonra 'sıkıldım' deyip sap gibi bırakmıştı beni. Sonra bu yaşa geldim hala 'niye dans etmiyosun?' diye soruyorlar. Nasıl edeyim. Bir flashback var flashbackden içerü.
'hem dayak yedik hem kolyeyi kaptırdık amına koyim. Hadi bari çitlembikleri alıyosun dövme, kolyeyi alma bari amına koyim...' gidene kadar defalarca kullandım sihirli kelimeyi. Mahalleye geldiğimde sinir, stres kalmamıştı. işte o gün bugün mutlu bir birlikteliğimiz var kendisiyle. ilişkimiz 18'ine geldi nerdeyse.
...
işte böyle. Aslında şimdiki aklım olsaydı belki de o mesajı
"şimdi sen gittin ya; herkül sana benzeyecek."; Diye atar, en azından espri yapıyormuş izlenimi verip "delisin sen" gibi bir cevap alabilirdim. Yapardı bunu, eminim. Neyse, biz günümüze dönelim en iyisi.
Sonra işte sözlükte yazı yazmaya başladım. Yazdım, yazdım, yazdım... benzetmeler peyda olmaya başladı. Garip garip hem de. söyledik. insan insana benzer dedik. lakin 'x'i taklit ediyor yazarlıkta, bak şu entrysi y gibi. Şurda noktalama işaretlerini z gibi kullanmış.' şeklindeki eleştirilere anlam veremiyorum doğrusu. Nasıl bir tarzım varsa aynı entryi hem x hem y hem de z gibi yazmışım. Alfabede sonuçta 29 tanecik harf var. Kaç farklı şekilde yazabilirizki. 30 muydu yoksa?
Soğukkanlı durduğuma bakmayın. Kızdırmıyor değil bu durum beni. Ama 'amına koyim' ile de kanun önünde artık reşit sayılan bir ilişkimiz var. Daha olgun davranmayı öğrendik diyebilirim. O yüzden beni taklitçilikle suçlayan arkadaşlara bütün kırılganlığımla 'aşk olsun' demek istiyorum. insafa davet ediyorum.
