geçenlerde yaşadığım olayı hatırlatır. 70 yaşında bir hasta onkoloji servisinde yatmaktadır. ilerlemiş kolon ca olduğu için son günlerini yaşamaktadır. ailesi hastalığını bilmesini istemediği için hastaya bildirilmez. kolostomi takılarak, morfin ile ağrıları azaltılarak kalan günleri geçirmesi sağlanmaktadır. anamnez almam için hoca gönderir. bir bölümünü aynen yazayım.
-amca geçirdiğin hastalıkı söyler misin?
-hiç hastalık geçirmedim, ömrüm boyu doktora bile hiç gitmedim.
-hastanemize neden başvurdun?
-karnımda ara ara ağrı oluyordu, bazen gaz oluyordu, kabızlık felan oluyordu. aldı getirdi çocuklar.
-ne zamandan beri var.
-10-15 senedir böyle.
-başka bir sorunun var mıydı?
-başka bir şeyim yoktu, sapasağlam yürüyerek geldim. şimdi her yerimi kestiler, yürüyemiyorum, her yerime hortumlar taktılar. ne zaman çıkaracaksınız beni. öldürünceye kadar tutacaksınız anlaşılan.
böyle devam etti. yıllar boyu ağrılarını önemsemeyip, doktora gitmemiş. şimdi ağrıları dayanılmaz hale gelince mecburen gelmiş. olanları, olacakları tedavi eden doktorların suçu olarak görüyor.
ali sirmen'de aynı hesap. türkiye'de yıllarca halı altına süpürülen sorunlar ortam demokratikleşip, konuşulabilir hale gelince yıllarca yapılan baskı değil demokrasi ve bunu sağlayan hükümeti suçluyor.
