hayattaki en zor şeylerden biridir. hele ki annenin ölüme gitmesi. gözlerinizin önünde...
annemi son anda aldım ölümün kollarından sözlük... rabbim o'nu bana geri bağışladı. tanıdığım annem değildi, o kahkahalarla gülen, herşeyle dalga geçen annem değildi.
delirdi zannettim, tanımıyordu beni. 'git yanımdan' diye itiyordu, korkuyordu benden. kendi öz kızından...
işte o zaman ölüm korkunç gelmiyordu. intihar edenleri anlamaya başlıyordum.
hala yaşadığıma şükrediyorum, hala kendime kıymadığıma, hala nefes aldığıma... savaştığıma...
annemi geri aldım ama içimde kanayan bir yara kaldı. kapatamayacağım, gözyaşlarımın kontrolünü benden alan bir yara.
olsun o şimdi yanımda. o artık benimle...
ben de içimi dökmüş oldum işte, affola...
