bu yapıtta da yine asıl hedefi hristiyanlık olan nietzsche, "eğer bir kimse yerçekimi merkezini yaşamın dışına 'öte'ye -hiçliğe- kaydırırsa, yaşam yerçekimi merkezinden yoksun kalır. kişisel ölümsüzlük denilen büyük yalan tüm akılsallığı, tüm içgüdüsel doğallığı -sağlıklı olan herşeyi- yok eder." "hristiyanlıktan yüz kat daha gerçekçi olan budizme" yarı ironik bir övgü getirir, "..benim anladığım anlamda, budizm iyinin ve kötünün ötesindedir." islam ve "mağribi ispanya'sının harika kültür dünyası" bile laf arasında alkış alır -"yaşama evet diyordu".
kitap bir lanetleme ile sona erer: "hristiyanlığı tek büyük lanet olarak adlandırıyorum, tek büyük içsel ahlak bozukluğu, hiçbir çarenin yeterince zehirli, gizli, küçük gelmediği tek büyük intikam içgüdüsü."
