o gün, her günden daha sıkıntılı başlamıştı. Hava aşırı sıcak ve nem oranıda bir o kadar yüksekti. zaman sanki hiç geçmeyecek gibiydi. oyunlar oynandı, muhabbetler edildi. sıcak yaz gününün sefası hakimdi insanlar üzerinde. herkes gece olacaklardan bir haber dağılmıştı evlerine. ama sıkıntı hala aktifti üzerimizde, kimimizi derin bir uyku hali kimimizi ise sıcaktan ve nemden rahatsız eden bir hal almıştı. Dalıp giderken mutlu rüyalara. Son 5 dakika vardı küçük kıyametin kopmasına. öncesinde bir gürültü koptu. açtık gözlerimizi, aslında anlam verememiştik. neydi bu sarsıntı, yıldızlar neden cok yakında. bu gürültüde neyin nesiydi. Hay allah bak elektiriklerde kesilmiş. derken dışarda bir kalabalık belirdi. herkes kardeş gibiydi birlikte yemek yiyen insanlar, birbirlerine sahip çıkan insanlarla doluydu etraf. Sonradan öğrendikki deprem olmuş. onlarca can gitmiş, onlarca insan binalar yıkıntılar altında kalmış. Yeri geldi hep bir ağızdan ağladık. Yeri geldi kimsesiz kalanların kimsesi olduk. ama bu deprem bize öyle birşey öğretti ki. ayrım yapılmaksızın insan insandı. o gün ders oldu bizlere. insanları birbirine bağlayan bir sebepti belkide bizim için.
Allah-u teala'nın Düşmanıma dahi öyle bir gün yaşatmaması dileğiyle..
Depremde yakınlarını kaybedenlere başsağlığı.
Sağlığını elini, kolunu ve bacağını kaybedip yarıda kalan arkadaşlarımızada allah tan sabır diliyorum.
