Bizim bi ev sahibi vardı. Ateistti amca. Hayatımda tanıdığım en merhametli insanlardan biriydi. Üç ay ödemiyorduk kirayı, öğrencisiniz filan deyip birşey demiyordu. Bazen yemeğe filan çağırıyordu. Çok iyiydi işte.
O evden çıktık, başka eve geldik. Adam beş vakit namazında. Ramazan'da bizi iftara çağırdı, neden oruç tutmuyorsunuz diye arkadaşlara hutbe şeklinde bi konuşma yaptı. Kem küm çıktık evden. Neyse o ev sahibi de bir gün gecikme olsun günde seksen defa arayıp burnumuzdan getiriyordu. Dırdırcının tekiydi, oh be söyledim. Nefret ediyorduk.
Ha bu müslüman adam cennete gidecek öteki gitmeyecekse, ahiret adalet olmuş olmuyor.
