dünyanın en ünlü aktörü olunduğu hayal edildiğinde bile ağlanması gereken bir sahnede düşünülecek ilk şey olarak gelir akla. sonra bir anda ağızda dağılan mercimekli köfte tadı geliverir damağa. ütülü okul pantolonu, temiz kravat ve evin içinde top oynayınca kafaya gelen terlik, arka loblardan öne doğru ilerledikçe, annenin hastane "önünde incir ağacı" dinleyerek bulaşık yıkaması canlanır gözde.
toplantılarda en arka sırada oturmuştur hep benim annem. en yaramaz çocuğun annesinin yanına. ahlakî durumunda sorun yoktur ama kimyayı yapamaz benim annemin oğlu. zaten 13 yaşındaki çocuğun en büyük ahlaksızliğı sucukları ince doğrayan kantinciye içinden sövmek ya da kız meslekte okuyan kızlarin götune bakmaktir. sessizce dinler toplantiyi. hep bi daha sorar, "kazanır değil mi hocam bi yer? mühendis olmak ister hep olabilir mi ki?" "olur hanım efendi olur tabi de..." üzülür kendince, ama yılmaz. alır oğlunu yanına, giderken balık alır pazardan. pişirir önüne koyar, bol bol yedirir kafasi çalışsın diye. portakal suyu sıkar. üstünü örter. para verir. sigara içtiğini bilir. çektiğin her nefes ciğerini deler. söyleyemez sınavdan önce kafasında dert olmasin diye. sigarasini saklar oğlunun, ama para verir gidip alacağını bilir. kıyamaz. ana yüreğidir. şefkattir. merhamettir. saf sevgidir. üzüldüğüne tanık olmak, üst üste bir milyon kere titanik izlemiş etkisi yapar bünyede. öğretmenden dayak yiyince bi tek o gülmez. üzülür. "nerene vurdu?" der. "elleri kırılsın!" der. kırılmaz. "kırılmıştır o!" der. gider her gün okulda görürsün, kırılmamıştır. gelip kırmak ister. sevinirsin. gülersin. sevinir. öper. bir daha sevinir. gülersin. sen güldükçe sevinir. o güldükçe sevinirsin. öyle bir sevinçtir ki; genetikten aa almak, sevgilinin mucukcukları, iskender sosu, rakının son yudumu, orgasm bunun yanında bir hiçtir. hatta tanrı karar değiştirip, yeni üretim kadınlari bekaret zarsız yaratacak olsa bile o kadar sevinilemez. (bkz: oğlum için)
....
....
....
öleceği akla gerçekten gelir. hastadır. ıstıraptır. sigarayı birakmışsındır. iyileşemez. mühendis olmuşsundur. iyileşmez. sessizce ağlar. güler. sevinir. sevinemezsin. iyileşemez. can nakli olsa da versem dedirtir. tıp bilimine lanet ettirir. o annedir. nasil iyileşmez.
....
....
....
ölür. hayatında ilk defa bağira bağira hıçkırırsın. hastane önünde incir ağacıdır. o artık bulaşık yıkayamaz. yıkılırsın. çölde kum tanesi dediğin hayat, artık çölün ta kendisidir. ölmek için yalvarırsın. ölmezsin. ölürsün. ölmedikçe ölür, ölmek için yaşar durursun...
***
saat üç olmuş ben yatayım. herkese iyi geceler.
bu son dediğim, sözlük formatına aykırı, yarına kadar silin bu entry'i. görmesin gözüm...
ekleme: işbu entry'de vurgulanmak istenen, annenin ölmesi değil, annenin öleceğini bilerek yaşamaktır. benim annem ölmedi fakat sağda solda gördüğüm ve bir türlü anlamlandıramadığım, annesi kendisine benzemiyor diye ondan utanan, arkadaşlarıyla tanıştırmaktan çekinen ve her fırsatta annesine bağıran çağıran, onunla kavga eden insanlar gibi olmadım hiçbir zaman. hayatımın her saniyesinde, bu gerçeği bilerek yaşamak, beni anneme hep daha sıkı bağladı... bu entry de sadece işbu korkunun bünyede yarattığı duygusallıktan ibarettir, hatta bu entry'i düzeltir düzeltmez arayacağım anneciğimi. teşekkür ederim, özelden mesaj atıp hislerini paylaşan arkadaşlara...
