Siyah, karanlıktır. Bazen korku, bazen kin, bazen çaresizlik...
Beyaz, ışıktır. Bazen umut, bazen mutluluk, bazen aşk...
Siyahtan beyaza doğru...
Küçük bir oda; karanlık ve ıssız.
Küçük bir oda ve bir adam; siyah ve yalnız.
Küçük bir oda, bir adam ve hiç; karanlık, yalnız ve hiç.
Küçük bir oda, adam ve yaşam; siyah, yalnız ve kıvılcım.
Küçük bir oda, bir adam ve ışık; siyah, yalnız ve umut.
Küçük bir oda, bir adam ve kapı; siyah, yalnız ve aşk.
Küçük bir oda, bir adam ve aşk...
Küçük bir odadan çıktı adam, yalnız.
Karanlık ve küçük bir odanın esiri, yalnız ve siyah adam.
Odadan çıktı adam.
Siyahtı, yalnız ve ürkek.
Küçük bir odaydı karanlık, yalnız ve siyah.
Bir ışık girdi sonra, bir kıvılcım; umut ve telaş.
Siyahtı adam, karanlık.
Adam odadan çıktı, ışık arkasından ve umut.
Adam odadan çıktı karanlıktı, telaşlıydı.
Bir ışık, odaya giren umut.
Adam yürüdü.
Adam yürüdü, umut yürüdü.
Adam yürüdü ışık ona yol oldu.
Bir yol, uzun ve beyaz.
Beyaz bir yol, uzun ve ihtişamlı.
Devam etti adam.
Işık büyüdü, umut büyüdü.
Yürüdükçe ışık daha bi' beyaz, yol bembeyazdı.
Siyahtı adam, karanlık. Işık yol gösterdi ona.
Işığa yürüdü.
Yol gitti, adam gitti.
Adam durdu.
Bir ışık, bembeyaz bir ışık.
Baktı adam, yürüdü.
Gördü, bembeyazdı; ihtişamlı ve eşsiz.
Daha önce görmediği bir beyaz.
Daha önce hiç görmediği bir beyaz.
Beyaza gitti, her adımda kurtuldu karanlıktan, her adımda daha da yaklaştı beyaza.
Her adım onu uzaklaştırdı siyahtan.
Beyazdı, bembeyaz.
Aşktı.
Kocaman bembeyaz bir aşk.
Durmadı adam, yürüdü.
Adam yürüdü, aşk büyüdü.
Bir adam, simsiyah bir odadan çıkıp beyaza koşan.
Bir adam, aşkı beyazda bulan.
Adam siyahtı, O beyaz.
Bir aşktı, siyahı beyaz yapan.
Bir aşktı karanlığına ışık tutan.
Bir aşktı, işte o adamı adam yapan.
Bir adam, aşk; Beyaz ve sonsuz.
Bir adam, O ve Aşk...
Ve aşk...
