herkesin kötülemek için birbirini ezdiği şehirdir. * ben seviyor muyum? işte bu sorunun cevabını bulabilmek çok zor. ilk adım atıldığında 'iyi çok da kötü değilmiş' dediğiniz anda yanılgınız başlar. çünkü burayı sevebilmek o kadar da basit değildir. bin çeşit savaş vermesi gerekir insanın kendisiyle. tam 'alıştım galiba' dediğiniz anda bir şey oluverir. gerçekten sakaryalı olan biriyle karşılaşırsanız onu çok seversiniz işte. ** ancak öğrenciyseniz dikkat. esnafı sizden nefret edebilir. 'ne işin var dükkanımda' der gibi bakabilir. emlakçının sorusu zaten hazırdır. 'öğrenciye mi aileye mi' öğrenci dediğin anda bittin. 250 liraysa 500 e tuttun demektir evi hayırlı olsun. yobazı çoktur zaten. bunu herkes yazmış. cadde tiplerini de yazmışlar. bunlardan her pasajın başında bir adet bulabilirsiniz. yerleri de değişmez, yarın git gene ordadır. değişim kitabevini sorduğun bir amcadan 'evinizden çıkıp okumaya gelmeyi biliyonuz bunu da biliverin bi zahmet' cevabını alabilirsiniz. gezilecek yeri yok diyenler de vardır. istenirse her şey yapılabilir. her yere yakındır bir kere. bin trene git eskişehir'e, izmit'e, istanbul'a. her daim kasvetli bir yerdir. yazın çok sıcak olur. bir tuhaftır işte havası. gene de tüm çabalara rağmen nefret edilememiştir. her şeyden önce öğrencilik hayatının geçtiği yerdir. evin ordadır. arkadaşların ordadır. sevmek için her yerinde, her köşesinde bir anı yaşamış olmak da yetebilir zaten. sözün özü tam da arafta kalmıştır. gitme zamanı geldiğinde anlaşılacaktır gerçekler.
ayrıca (bkz: hafızland) *
