ne zaman böyle bir duyguya kapılsam brad pitt'in oynadığı ihtiras rüzgarları filmi gelir aklıma. haa bir de benjamin button'un tuhaf hikayesinde de vardı, prad pitt'in böyle bambaşka bir yerde geçirdiği zaman dilimi. senaristler yakıştırıyor sanırım ona. tuhaf bir tesadüf...
kendini fersah fersah deniz aşırı bir ülkeye götürmek hiç tanımadığın kültürlerin hiç tanımadığın insanların arasına kendini bırakmak. aslında bir anlamda sıkıldığın herşeyden kaçmak. kendini yeni koşullara adepte etmek isterken geçen zamanın su gibi akıp geçmesi neticesinde bir anlamda acı hissetmemek gibi bir şey olsa gerek. oysa insan kendinden kaçabilir mi? sadece kaçtığını sanır. bir gölge gibi takip eder onu bütün sevinci ve hüzünleri. olan sadece olaganüstü yeni durumlararın ve yeni koşulların hayatın sana zamanı çabuk harcatması ve sana düşünecek zamanı bırakmaması durumudur. ne demişler her şey zamanla geçer üstelik zaman böyle hiç bilmediğin bir coğrafyada ve insanların arasında bu kadar çabuk akarken fırtına gibi geçer gider...
ama şu bir gerçek ki bütün bu aykırı coğrafyalar insana bir şey öğretir; tedbil-i mekanda ferahlık gerçekten de vardır.
