mutfağınızda sıkça karşılaştığınız kişi bilin ki artık misafiriniz değildir. evin yeni üyesidir.
faruk'tan bahsetmek istedim elbet. yeni kardeşim faruk.
aslında daha öncesinde biraz bahsetmiştim. annesinin mesleğinden, yaşadığı küçük travmalardan, garip tikinden.
ama faruk artık o bildiğiniz faruk değil. yani sadece bize misafir olarak gelen küçük faruk, artık annemin yeni oğlu. benim yeni kardeşim. çok mutluyuz birlikte.
annem bir benimsedi ki sormayın. bizden çok onu besliyor, bizden çok onunla konuşuyor.
hayır kıskanıyorum falan sanmayın. ama faruk artık bu evden gitmeli...
geceleri de bizimle uyumasına laf söylüyor değilim. ya da onun yüzünden az yemek yemek bana koyuyor sanmayın. odama girip çıkması da sorun değil. ya da internetimizi paylaşıyor olması. hayır hiçbiri değil.
ama faruk annesini unutuyor sevgili arkadaşlarım. faruk annesini görünce yadırgıyor. faruk artık eve bile gitmiyor. bizde uyumak istiyor. bizimle olmak. bizimle oturmak. biz gönderiyoruz onu okula, akşam gidip biz alıyoruz. derslerini biz yapıyoruz faruk'un. projelerine biz yardım ediyoruz.
yorgun düştüğümden değil arkadaşlarım. faruk annesini özlemez oldu artık. inanın korkuyorum. onu biz büyüteceğiz, biz üniversiteye yollayacağız ya da biz baş göz edeceğiz diye korkuyorum.
yatağıma kız atacak diye korkuyorum.
kanepede ergenliğe girecek diye korkuyorum.
ergen erkeklerden korkuyorum ben bir de, faruk'tan bağımsız.
faruk evden gitmeli. bizi, anne sevgisine tercih etmemeli...
