çocukken ;
-pencereden bakarken başımızın ağır gelip sürekli aşağı düşmemiz
-adamın tekinin beni sürekli şeker ve çikolata ile kandırmaya çalışması
-artan yemeğin arkamızdan ağlaması...
büyüyünce ;
-erkek arkadaşın sürekli gazozuma ilaç katması
-göz kaleminden dolayı gözümün sürekli 4.45545 derece miyop olma olasılığı...
gibi paranoyalardır. bunların hiçbiri olmadı... annem aklınca beni dışardaki zararlı etkenlerden korumaya çalışıyordu işte... anne iç güdüsü...keşke annem sağ olsaydı da yine böyle cümleler kurabilseydi. daha fazlasına bile katlanabilirdim.önceden bu cümleleri duymayacağım zamanın hemen gelmesini isterdim, şimdi ise o günlere dönebilmeyi...
