dayım bir zamanlar hep koministleri nasıl dövdüklerini anlatıp dururdu. Ağzından anarşistlerle ilgili hiç iyi bir şey duymadım ne zamanki tekel işçisi olup ekmeğiyle ilgili sıkıntılar yaşamaya başladı ne zamanki Ankara soğuğunda eyleme gitti ve ne zamanki kendisinden daha fazla isyan eden ODTÜ öğrencilerini gördü son görüştüğümde bana ekmeğinin elinden alınmasından sonra en çok ordaki odtülü öğrencilerin işçiler için o işçilerin çocuk ve aileleri için orda deli gibi bağırırken ülküdaşlarından kimsenin olmamasından duyduğu mahcubiyeti anlattı. Zaman gelir Edirneli de pişman olur belki, yeterki isyan ekmek için iş için işçi için olsun. Irk için kan için olmasın.
