belki bende biraz insan muamelesi görseydim. birazcık * saygı görseydim, sonuna kadar destekleyeceğim kampanyaydı.
belki elimde silahla dağlarda gezme olasılığımda vardı.
büyük ihtimalle kürtlüğü savunan ve sürekli ''ben kürdüm, ben üstünüm'' diyerek gurur duyan bir insan olurdum.
çünkü çocuklar hiçbir zaman kimlik, ırk, gerçek, yalan bilmez.
ama malesef böyle olmadı.
belki bana;
''hileli zar sen anneni s*kiyorsun, babanda bacını s*kiyor. çünkü siz alevisiniz'' demeselerdi bende kürt olurdum.
çünkü çocuklar mesheb bilmez.
belki bana;
''siz bizden değilsiniz, siz tc li siniz. senin dayın asker, bize kuşun sıkıyor!'' demeselerdi bende kürt olurdum.
çünkü çocuklar nereli olduklarını bilmez.
belki kardeşim öldüğünde;
''bizdende gitti, sizdende gitti. ödeştik'' demeselerdi bende kürt olurdum.
çünkü çocuklar kavga bilmez. çocuklar için ölüm soğuktur.
belki baskılar sonucu köyden giderken;
''siz zaten tc li siniz, oraya gidin'' demeselerdi bende kürt olurdum.
çünkü çocuklar yolculukları eğlence sanırlar.
ben şahsen kimliğimi bilmiyorum.
annem kürtçe konuşurdu. babamda bilirdi.
ilk gittiğim yer elazığ'dı ve orda türkmenlerle arkadaşlık kurdum.
bende kendime türkmenim dedim. sonuna kadar gakkoşum dedim.
çünkü insan muamelesi gördüm.
arkasından izmir'e geldik.
buradada izmirli oldum. ksk ve kendi memleketimin takımı maç yaptığında. ikisininde renkleri aynı olduğu halde, ksk tarafında oturup, sonuna kadar karşıyakayı destekledim.
eee tabi üniversite yıllarında hemşehrilerim tarafından, asimile olmuş hain ünvanına yükseldim.
sonraları faşist ünvanı aldım.
atatürk'ü sevdiğim için kafir ünvanıda aldım ama o ünvanı verenler başkasıydı.
şimdi bu kampanya ya destek vermelimiyim diye düşünüyorum.
düşünüyorum.. düşünüyorum..
ama ezilen kimseyi göremiyorum.
