gözümüzü açtık, kemal sunal vardı; ona güldük, onunla eğlendik. çocukken boş boş gülerdik sadece, "anlamadan." büyüdüğümüzdeyse kıymetini daha da iyi anladık, onu özler olduk.
ama bazen bir şey çıkıyor ve ve murathan mungan ve yeni türkü'ye hak vermeden geçemiyoruz:
(bkz: biz büyüdük ve kirlendi dünya)
