bir tanesi çıkageldi gün içinde ve sormaması gereken bir şey sordu "naber lan?" dedi ve bariz bir alay vardı ses tonunda. hissedilir, duyumsanır bir alay. fakat çok daha acısı bu soruyu cevapsız bırakmaktı. her soruya verilecek bir cevap, her derde elbet bir derman vardı oysa ama bu çok daha farklı birşey...
akıllıların, girişimci kurnazlıklarından sıkılmış olmak kadar ürkünç bir durum bu, o kadar içinden çıkılmaz, o kadar boktan. bir diğeri geldi "kim bu ihtiyar" diye sordu oysa genç bile sayılırdım...
sonra bir diğeri geldi ve kulağıma derinden bir şarkı fısıldadı. ki film tam bu noktada koptu... "her günahın tadına, dünyanın batağına, batacağım kadar battım." bu benimkiydi, endamından, ses tonundan belli. ve bütün bir günümün içine sıçmış olmanın orgazm çığlıklarını atıyordu bir taraftan kafamı sikerken...
sahi neden yaşıyoruz? her koşulda bir neden yaşıyoruz, her sonuçta bir neden yaşıyoruz ama nihayetinde bir neden yaşıyoruz kendimizce ve vakit buldukça...
