giriş kısmının drakula, şato ve vampir kavramlarını bir potada eritmesiyle birlikte 2.50 den sonra epik havalar estiren bir bach harikası. hala aniden bir yerde bu 2.50 ile 3.30 arası kısım çıkınca çeker beni kendine mıknatıs gibi bambaşka yerlere sürükler. vanessa mae violinle döktürmüş kutlamak lazım tabi ama nokia nın hakkını yabana atmamak lazım. 2000 lerin başında bunu melodi olarak kullanmak bir ayrıcalık gibiydi. en son the aviator de uçak kalkmak üzereyken duydum. bir müzik bir yere bu kadar yakışır. bir müzik her yere bu kadar yakışır...
edit: vanessa ablanın yorumunu eklemeden içim rahat etmedi;
