bir ülkenin dünya platformunda söz sahibi ya da itibarlı bir ülke olmasının yolu ekonomiden sonra sanattan geçer. hatta ekonominiz ne kadar güçlü olursa olsun, sanatsal alanlarda kayda değer bir varlık gösteremiyorsanız, sahip olduğunuz bu ekonomik gücü de pozitif anlamda kullanamıyorsunuz demektir.
türkiye -ya da anadolu toprakları- tarih boyunca hep türlü psikolojik saldırılara ve manipülasyonlara maruz kalmış bir coğrafyadır. bizler de bu geleneğin devamı olduğumuz için ülkem insanları hep saçma ve balon gündemlerle meşgul edilmiş, kafası haklı olarak hep geçim derdi ve hayat kavgasına gömülmüş, sanat gibi uğraşlar hep boş işler olarak kabul görmüştür.
bunların yanında eğlence olarak erkeklere futbol, kadınlara da hiç bir sanatsal değeri olmayan hepsi bir diğerinin kopyası olan kalitesiz tv programları reva görülmüş ve hayat kavgalarından arta kalan zamanları da böylece doldurulmuştur.
türkiyede terör, siyasi ve ekonomik istikrarsızlık, batıya olan saçma özenti ve dinin emperyalizme araç olarak kullanılması gibi insanların sanattan uzaklaştırması da planlı ve programlı dış mihrak güdümlü uzun vadeli bir plan olduğu ortadadır.
