son vazifemi yapıyor gibiyim bu tavernacı adama karşı. öleli bir yılı geçti ve ben, bundan 1-2 ay önce kendisini tanıdım bir şekilde. rast gele tanıdım. rast gele yetersiz kalır, insan bazen şaşıyor... denizdeki dalgalar bile kağıttan bir gemiyi, hayatın insanı sürüklediği kadar sürükleyemez kanaatimce.
bu tavernacı sesli adamı bir sabah vapuru(üsküfar-eminönü) yolculuğu sırasında dinleyiverdim. yeni aldığım philips go gear ımın radyosundan. kaydettim bir kısmını. kaydı durmadan 10-15 kez dinledim. sonrasında internetten araştırdım bu şarkısını. hoşuma gitti ne yalan söylim, üst üste dinledim durmadan yine....
sonra bir arkadaşa gönderdim. bak dedim bu sana çok benziyor,(tabi amaç dalga geçmek, arkadaşın soyadı da "kaya") msn den mesajımı alınca ne ki bu dedi. aç bakim dedim. açtı ve bu yarıldı. sonradan anlattığına göre nefessiz kalmış 5 10 dakka. tabi bir yandan ben de kopuyorum. komik saçlar, 80 ler, şarkı komik ama acı dolu, bu yüzden trajikomik.
halbuki bunu daha önceden tanıyormuş. 90 lı yıllarda mahalle kasetçisinde boy boy afişleri asılı imiş bu güzide abimizin. hatta o kasetçinin de kendisine ait olduğu bilinirmiş. aynı semtten olduğunu iddia etti sevgili dostum. bu dostumunun soyadı kaya olunca dalga geçmemek elde değil. kırptım biçtim o peluş saçlarını bu bizim hırbonun kafasına monte ettim, e-mail attım. yine kopuşlardayız.
bunları niye anlatıyorum. hoş bir anı benim için. atilla kaya yı hafızamda yer etmesinin birer sebebi. beni çekti galiba öte alemden. bana yapıştı. ben de boynumun borcu oalrak siz sevgili sözlük cemiyeti ile buluşturmayı bir görev bildim. şurdan bakabilirsiniz o beğendiğim komik, acı şarkıya.
