17 ağustos 1999 günü sabaha karşı üç civarlarında karşı karşıya kaldığım durum. bu güne kadar böyle bir felaketle karşılaşmamış bünye, ne yapacağını şaşırmış vaziyette evden çıkar ve bir an önce dışarı çıkmak için asansöre biner. (kardeşim bina yıkılacak diye tırsıyorsun, gidip asansöre biniyorsun. manyak mısın sen?) neyse asansöre girer ve tam düğmeye basacağı sırada elektrikler gider, o an hayat bir film şeridi gibi gözlerinin önünden geçer, ne iş lan bu der. şok atlatıldıktan sonra asansörden hızla çıkılır ve merdivenlerden, üçer beşer basamak atlayarak aşağı doğru koşulur.
(bkz: bu da böyle bir anımdır)
