Evet, kimi zaman uzun soluklu, kimi zaman ise şıp diye bitendir. Şimdi düşünüyorum da, aşk küçük bir çocuk.
düzeyli bir ilişki yaşamanın ilk kuralı olarak insan hoşgörülü olmayı seçiyor. Yani hep aklımızdan bu geçer, 'ne kadar samimi olursam, o da bana karşı o kadar samimi olur' düşüncesindedir insan. Gel gör ki, bunun süreci çok kısadır. sen uyumadan, duşa girmeden, işten çıkınca, bir arkadaşınla buluşmadan önce bile arar, haber edersin meraklanmasın diye. Karşılığında aynı davranışı göremeyince de dellenirsin. evet, aynen öyle bir durumun içindeyim ve kafama bir tornavida sokmadan önce sakinleşmek için yazıyorum. Kelime düşünce sayım da sapıttığından yazım biraz karmaşık ve anlaşılmaz bir hâl almış olabilir. çünkü şu an yazdığım yazıyı başa dönüp tekrar okumayacağım. ulan, insan her şey güzel olsun, hır gür çıkmasın' diyor ama, olmuyor işte. soktuğumunun avmleri ya, ne işin var güzelim senin avm de alış verişte yapmıyorsun, git evine kır bacağını otur koltuğunda, sevgilini ara, onunla güzel planlar yap vs. neyse, konu iyicene çığrından çıktı sanırım, hemen toparlıyorum...
Yeni başlayan bir aşk'ı hayatımızın her bir karesinde olduğu gibi sistemler ve kurallarla döşemeliyiz. Aksi taktirde bıraktığınız sigaraya 2 kat fazla içmek suretiyle tekrar başlarsınız. Sistemler, sistemler fuck the sistemler. Gereklidir efenim. Oturcaksın ilişkin ile ilgili kurallarını koyacaksın, ağır başlı olacaksın. Ha, noldu, koyulan kurallara uyulmadı mı? ya da zor mu geldi ? bırak abicim, başından ne olcaksa olsun, daha sonra yaşama bu problemi. küçücük, basit gibi görünün bir olay bile insanı dellendirebiliyor.
