26.
-
hocam,
ben...
akıllıların arasındaki aptal oldum hep,
aptallarla iken ise, her daim akıllı.
zenginlerin arasında fakir kaldım çok,
fakirler ise "zengin" dedi bana hep.
duygusuzlar, duygusallıkla suçladı beni,
duygusallar ise duygusuz olmakla.
yeteneksizlerin yanında yetenekliydim,
yeteneklilerin yanında ise yeteneksiz.
samimiler yapay buldu beni,
yapaylar ise fazla samimi.
astlarımın yanında üst,
üstlerimin yanında ise ast.
ama bu normaldi.
pek çirkin ördek
yavrusuydum hep,
nerede olsam,
yabancı,
nerede olsam,
iğreti.
durumum hep değişti,
lakin ortalamalık,
düz adamlık,
kader.
bir tek, evet bir tek,
uzaklığım değişmedi.
her zaman, her daim,
uzaktaki oldum,
uzakta oldum.
uzaktakine göre de,
yakındakine göre de.
kaçışım uzaklaşmak oldu,
tuzağım uzaklar oldu,
tutkum uzaklar oldu.
şimdi yine uzaklaşıyorum,
yoldan geçen arabanın
sıçrattığı pis çamur
üstüme sıçramasın
istiyorum.
ne zaman yağmur diner,
ne zaman çamur kurur,
o zaman yanaşırım yine.
ama uzak tutkum olmuş,
yine mesafemi korurum.
ama uzun ama kısa
belirsiz bir süreliğine
oğuz abi elveda.
eksper-i mental
