bu insan, benim eskişehir de, evinde sıkça kaldığım bir arkadaşım idi. kendisi ile yurttan gelir tanışıklığımız sonrasında o eve çıktı. tabi biz peşini bırakmadık, ara sıra onun öğrenci evine gider(öğrenci evi dediysek 4+1). evde iki arkadaşı daha var. ev yalan olmasın 200 metre kare falan. salon desen o da normal 3 odanın alanı kadar bi yer. rahat geniş evleri severim, bu dostumuzun evinde de rahat ederdim, kendi evim gibi takılırdım. mutfak çekyatında bir yandan televizyon seyreder bir yandan tavla atardık. arkadaş da çayı demler, koca koca bardaklarda sıcak buharı içimize çekerdik.
ne güzel üniversite hayatı hey gidi hey. daha dün gibi. işte bu gece gibi o gecelerde uykusuz takılırdık, kimi zaman internetin başında kızlarla chat peşinde, bir yandan evdeki kitapları karıştırarak, ya da başka şeyler.
sonra uykumuz gelir, salona giderdik. o yatağının yanına yer yatağı serer, minder çarşaf falan üzerine yatardı. ben de onun puf puf yatağında.
eski bir müzik seti vardı memleketten gelme. açardı radyoyu, küçükte bir köşe başı lambası vardı, baş ucunda onun ışığı eşliğinde bir yandan kitap falan takılırdı. sabaha kadar açık, çalardı o radyo. fm i de sabit. zaten yarı bozuk bir radyo, oynamaya fazla gelmez. biri çıkardı anlatırdı tarihten bir şeyler. ben oldum olası radyo severim. hele o gecenin içinden gelen puslu sesler. bir de radyo tiyatrosu olmaya görsün. işte öyle bir şey. bir yandan laf atardım. o tezcanlılığı ile cevap verirdi bana. hey gidi hey. sabahları fakülteye gitmek için zar zor kalkardık.
şimdi nerden geldi aklıma. sıkıldım tvyi kapattım radyoyu açtım, bir kaç kanal gezdikten sonra burç fm de takıldım. nostalji yaşadım. öyle bir şey işte...
