unutmuştum seni. kafamdaki tüm soru işaretlerinin içini doldurup raflara kaldırmış ve seni unutmuştum. kendi yollarımızda ilerliyor olmamız, hayatımızdaki diğerleri umrumda değildi artık. kimin nerede durması gerektiği belirlenmişti, herkesi ait olduğu yere yerleştirmiştim. ve aramızdaki fay hattına rağmen bir an bile tereddüt etmemiştim bunları yaparken. o kadar kararlı ve emindim ki bittiğinden. canıma tak etmişti en nihayetinde. senden nefret etmemem için hiç bir sebep yoktu. bana yaptıkların affedilemezdi. bu kadar basitti herşey. çocukluğumdan , yıllarımdan vazgeçip senin dahil olduğun, hayatına dokunmuş olan herşeyi kenara atmakta bir beis görmedim. derhal uyguladım. pişman değildim. sensiz hayat omuzlarımdaki bütün yükümü almıştı. yeniden doğmuş gibiydim. ferahlamıştım , neşeliydim. hayatına giren diğerleri artık bana herhangi bir acı vermediği gibi hayatıma giren diğerlerine kapılarımı sonuna kadar açtım. beni aldatmalarını ,güvenimi sarsmalarını bile dert etmedim. hayatın gerektirdikleriydi bunlar ne de olsa. tolere ettim. sensiz olmamamı suçlamadım bunlarla ilgili. sensizliği aklıma bile getirmedim yaşadığım yeni acılarda. yalnız kaldım; ve sensiz kalana dek yapmadığım bir şeyi yaparak umursamadım. ta ki o güne kadar.o gün ne oldu dersen.. hiç bir şey olmadı elle tutulur.bir sabah uyandım,rüya görmeden uyuduğum huzurlu uykulardan birinden. ama kalkamadım yerimden. göğsümün üzerine koca bir kaya monte edilmişti sanki. ne olduğunu anlayamadan yattım bir süre, yerimde tavana bakarak. yavaş yavaş uyku dağıldı gözümden ve o an anladım. yoktun sen. aylardır hayatımda yoktun. sen gittiğinde omuzlarımın üzerinden kalkan o tüm yük birleşmiş göğsümün üzerinde duruyordu sanki.seni unuttuğumda hayatımdan çıkarttığım sana dair ne varsa, geriye bana dair hiç bir şey bırakmamıştı. bomboştum onca zamandır.yıllardır tek gayemdi içimdeki tutkuyu yaşatmak. seni mutlu edebilmek güne başlamamdaki tek hedefimdi. yokluğunda ise yok kalmıştım. kime neye tutunacağımı bilmeden geçen zamanın şokunu üzerimden o gün atmıştım. aramayı düşündüm seni hemen. hiç bir şey olmamış gibi. ama aramızdaki uçurum o kadar yabancılaştırmıştı ki bizi geri dönmek imkansızdı artık. çaresizce kaldırıyordum senin cenazeni. gerçekten cansız bendenin toprağın altında kaldığında yaşayan seni geri getirmek ile şu an geriye dönmek arasında hiç bir fark yoktu artık. nefes alamadım. gözlerimden süzülmedi yaşlar. göğsümdeki taş ıslandı. ağırlaştı biraz daha. sana benzedi. sarıldım sana. ömürlük uykuma daldım.
ps: if you could kill us we'll stay forever alive.
