Eskiden iran'da çaya tatlandırıcı olarak hurma ve üzüm katılıyordu.
ingilizler iran'a şeker satmaya kalktıklarında bunu başaramadılar.
Sonra iranlı mollalarla irtibat kurdular. ingilizler, mollaların vereceği
fetva karşılığında kazancın % 10'unu teklif ettiler.
Nitekim bir Cuma Namazı'nda, Cuma Hutbesi'nde mollalar şu vaazı verdi:
'Siz Allah'ın nimeti olan hurma ve üzümü nasıl olur da çaya katarsınız!
Bundan böyle çaya şeker katacaksınız!'
Bu vaazdan sonra iran'lılar çaya şeker katmaya başladılar. işler yoluna
girince, ingilizler mollalara verdiği % 10 payı satışların iyi gitmediği
gerekçesiyle vermemeye başladı. Bunun üzerine mollalar ikinci bir fetva
verdi Cuma Hutbesi'nde:
'Gâvur icadı şekeri çaya katmak caiz değildir!.'
Bu fetva üzerine iranlılar evlerindeki şekerleri sokaklara döktüler...
ingiliz firmaları bunun üzerine baktılar olacağı yok, mollalarla yeniden
masaya oturdular.
Fakat mollalar bu sefer % 20 pay istedi. ingilizler çaresiz kabul etti.
Mollalar Cuma Hutbesi'nde bu sefer şöyle fetva verdiler:
'Biz size çaya şeker katmayın dedik ama sokaklara dökün de demedik, şekeri
sokağa dökmeyeceksiniz, şekeri çaya batıracak ve böylece gâvur icadı şekere
boy abdesti aldırıp öyle içeceksiniz.'
