Ruhum sorgusuz odalarda infaz edilmiş, kanayan bir yara gibi durmadan akıtıyor incilerini boşluğa; yokluğun çivisini söküp atmaya yeter mi kerpeten misali sözlerin ya da dillendirir mi doğmayacak sabahın geç kalmış gelişlerini bu son demim. Kurgulu bir infaz bu, kaçış yok. Tasarlanışında bile güçlü bir niyet var, varoluşsuzluğun niyeti. Neden direneyim? Yel değirmenine saldıracak kadar gözü kara değilim, suskunluk avukatım geri çekildi seyrediyor şimdi, savunmamdan vazgeçtim.
