belki de, ikinci dünya savaşına, alman cephesinden ve tarafından en gerçekçi şekilde bakmayı başarabilmiş filmdir. klasik ikinci dünya savaşı filmlerinin aksine, müttefik kuvvetlerin almanları devirmesini değil, almanların ve en önemlisi de adolf hitler'in müttefiklerin gelişini ve kendi sonunu beklemesini anlatır. filmde, özellikle bruno ganz muhteşem bir performans sergilemiştir.
film, dönem almanyası ve askeri çekirdek kadronun içinde bulunduğu durumu da çok iyi betimlemektedir. bir sığınağın içinde, rus işgalini bekleyen ve sona yaklaşıldıkça, adeta sırayla intihar eden insanlar, alman faşizmini kesinlikle iyi göstermemekteyse de savaşa farklı bir bakış açısından bakabilmeyi sağlamaktadır.
filmde çocuk askerlerin işlendiği sahneler oldukça etkileyicidir. insanın tüylerini diken diken eder. yine; filmin sonunda goebbels ailesinin, çocuklarını sırayla öldürdüğü sahnede, örtünün çocukların yüzlerini kapamasıyla ayaklarının açıkta kalması ve buradaki gönderme de akıllara kazınmaktadır.
