cok zor degildir, cok da kolay degildir.
anadoluda isler istanbuldaki gibi gitmez. lisede din ve universitede bayramlarda derslere girmedigin, adin/soyadin, ailenin giyim tarzi farkli oldugu icin, hemen istemeden de olsa dikkati cekiverirsin. mesela, etrafindaki insanlarin cogunun zengin, siyonist, israil yanlisi, alman karsiti... vb. oldugun, gibi fikirlerin birine yada ayni anda bir kacina sahip olabilmesi ve aslinda kirici olan bu fikirlerine ragmen, argumanlarinin kimse tarafindan umursanmadigini bildigin halde o kisilerle gorusmeye (en azindan konusmaya) devam edebilmektir. bir nevi etkisiz eleman olmaya surekli tahammul edebilmektir. bunun disinda kalan bazi kisiler surekli ne kadar rahat oldugunu vurgular bu da ayrica rahatsiz edicidir. bazi kisilerde surekli "aa ayni bizim gibisin" der, bu da insani surekli farkli hissettirir. yani avanta tatillerden ibaret degildir, ve gozuktugu kadar eglenceli de degildir. ama kimseye ilismez sinifin en sessiz kizi olursan kimsede sana ilismez, o zaman isler daha kolay yuruyebilir, yine de garantisi yoktur. bu durumda da hep kapali bi toplumda yasaman elestirilir ama ayni toplum seni hep kendi toplumuna kapanmaya iter.
