okuma alışkanlığının yerlerde süründüğünün resminin mizahi açıdan değerlendirilmesidir. ilkokul çağlarında okumayı yeni söken ve okumaya başlamanın verdiği dayanılmaz hafiflikle kişi kendini kitaplara adar.''aaa bunu da okuyabiliyorum,bak burda bilmemne yazıyor'' falan filan gibisinden sevinç cümleleri sıralanır ardı ardına. * keşke bu alışkanlık ilerleyen yaşlarda da kendini hissettirsedir. ancak kişi büyüdükçe ilgi alanlarının artmasıyla kitap okumanın gerekliliğini kavrayamaz hale gelir.ilk okuduğu kitap en son okuduğu kitap oluverir. **
